May Pope Man o Wala

“We are all God`s Children

   We are all the same”

   Yan ang dalawa sa mga linya ng awiting naging tema sa pagdalaw ni Pope Francis sa Pilipinas. Ngunit ano nga ba ang nais iparating nito? Ano ang layunin ng Santo Papa sa pagdalaw niya sa bansa? At ano ang naging epekto nito sa bayan at sa mga mamamayan?

    Kung ating pakalilimiing mabuti ang mensahe ng awitin, simple lang naman ang nais iparating nito sa sino mang taong nakikikinig. Nais nitong ipabatid na ang lahat ng tao ay pantay-pantay. Ano man ang iyong lahi, relihiyon, kulay ng balat, lenguwahe at katatayuan sa buhay, isa ka rin sa mga anak ng diyos. Kaya naman hindi dapat magkaroon ng puwang ang diskriminasyon sa ating lipunan. Walang karapatan ang sinuman na maliitin at apihin ang kanyang kapuwa tao dahil lamang sa inaakala niyang nakatataas at nakalalamang siya dito sa ilang aspeto.

    Ihinahatid din ng awiting ito ang diwa ng pagbibigayan. Ayon nga sa Santo Papa “We must learn how to give even in our own poverty”.  Sa mga salita niyang ito, mapagtatanto natin ang katotohanan na hindi lang ang mga mayayaman ang may kakayahang magbigay at tumulong sa mga naghihikahos at nangangailangan. Maging ang mga wala rin o ang tinaguriang mahihirap ay may kakayahan ding makatulong sa kanyang kapuwa kapus-palad. Sapagka`t ibat-iba ang paraan ng pagbabahagi, may ilang paraan ng pagtulong na kayang ibigay ang isang mahirap sa kapuwa niya kulang-palad. Ayon nga sa kasabihan ng matatanda “Ang tubig sa batis ay madaling salukin kumpara sa tubig ng ilog na malalim”.

  

     Ang pagbisita ni Pope Francis sa Pilipinas ay tila ba isang muling pagkabuhay sa simbahang Katoliko Romano. Kung ating aalalahanin, matatandaang ilang ulit nang ibinalita ang resulta ng ilang servey kung saan lumalabas na kakaunti na lamang ang bilang ng mga Katoliko na aktibo sa pagsisimba. Sa kanyang pagdating ay tila ba nadiligan ang isang halaman na unti-unti nang dinadaig ng mga damo at tinutuyo ng mabagsik na araw. Ang halamang tinutukoy ko ay walang iba kundi ang pananampalataya at simbahang Katoliko Romano.

    Para naman sa bayang nananahan sa silong ng mapagpalang langit ng silanganan. Ang pagbisita ni Lolo Kiko bilang haligi ng simbahang Katoliko at itinuturing ng ilan bilang isa sa kahalili ng diyos sa balat ng lupa ay isang matagumpay na araw.  Napagtagumpayan ng bayan na ipakita sa pagkakataong ito ang kanyang hindi matatawarang kakayahan na mabuklod at magkaisa para sa isang natatanging layunin.

   Bilang isang kabataang sinibulan ng damdaming makabayan, bagaman hindi isang katoliko, ay nagpapasalamat ako sa Santo Papa. Sa aking diwa ay sumibol ang isang hiling-panalangin, na sana, ay manatili sa puso ng bawat Pilipino ang naging mensahe ng pagpagdiriwang na ito. Tayong lahat ay anak ng diyos at yan ay totoo may Pope man o wala.